Saar besloot om bij de watervallen te liggen, want dat vond ze erg rustgevend. Ze voelde zich namelijk helemaal niet lekker. Ze had alles achtergelaten.. Al haar vrienden, haar ouders en de rest van haar familie. "Maar het is beter zo.." Zei ze zachtjes tegen zichzelf.
Ze begont te huilen, maar ze wilde niet huilen. Huilen was voor mietjes en zij was geen mietje. Ze veegde snel de tranen weg en staarde naar het water. "Ik ben een van de meest gevreesde wolven." Zei ze om zichzelf beter te laten voelen, maar het was geen leugen. De wolven thuis, die haar kenden waren allemaal bang voor Saar. Haar roedel was erg gevaarlijk en ze was niet anders gewend. Ik denk dat het tijd is om mijn eigen roedel te starten, voor de wolven die zoals ik zijn.. Dacht Saar en begon langzaam een plan in haar hoofd te maken. De waterval naast haar maakte rustgevende geluiden, waardoor ze zich goed kon concentreren. Ze zal hier waarschijnlijk vaker komen om na te denken.
Portaal
do 21 jan 2016 - 22:24